Zoeken

Menu

Onze adverteerders

Verslag toerrit rondom Utrecht 5 augustus jl.

Ondanks dat Cor en Elly een paar dagen later zelf op vakantie zouden gaan naar Oostenrijk en Slovenië wilde Cor zijn toezegging om op deze datum een rit te verzorgen gestand doen.

Zo ongeveer om half negen ’s morgens staan beiden te wachten bij De Lindeboom, waar al snel Harry en Tonny Koolhof, drie heren Korting, Henk en Berna Pasman, een nieuwe gastrijder Rudie Homan en ik zelf komen opdraven voor de toerrit Rondom Utrecht. De weersverwachting was droog met hier en daar een fikse bui, maar ten tijde van het vertrek om negen uur uit Schalkhaar was het nog droog. Omdat al eerder was vastgesteld dat onze groepsdiscipline tijdens rijden op de autoweg te wensen overliet had Cor hier mooi op ingespeeld door een rit te organiseren naar wat verdere oorden en op weg daar naar toe een stuk autoweg in te lassen.  Dus voor vertrek eerst maar even de regeltjes voor het groepsgewijs invoegen (via de oprit) en het inhalen doorgenomen. Vooral dat invoegen was voor ons toch wel nieuw. Harry, die zich zoals gewoonlijk als “hekkensluiter” van de groep had gepresenteerd, zou aan het begin van het rijden op de oprit naar voren moeten komen tot vlak achter de voorrijder. Zodra hij dan een goede mogelijkheid ziet om de rijbaan op te rijden doet hij dat ook om zo het achteropkomende verkeer te dwingen achter hem te blijven of ook naar links uit te wijken. Tegelijkertijd versneld dan de voorrijder en de overige deelnemers en voegt als één groep in.  Dat dit voor de meesten van ons nieuw was hebben we direct al gemerkt bij het oprijden van de A1 vanaf de Siemelinksweg. Met wat extra handgebaren van Cor en Elly is dat invoegen dan toch zo ongeveer gelukt. Dat was wel aanleiding voor Cor om wat extra oefeningen in te lassen door ter hoogte van de Zutphense weg de A1 weer te verlaten en vervolgens opnieuw de eerstvolgende oprit te nemen. Bij de afrit naar Twello en de daarop aansluitende oprit nog maar een keer geoefend. Vervolgens nog wat groeps-inhaal-manoeuvres uitgevoerd. Toch eigenlijk wel inspannend, strak de linker- en rechter-richtingaanwijzer van de voorrijder in de gaten houden om hem tijdig naar links en naar rechts te kunnen volgen zonder je aandacht voor het overige verkeer te laten verslappen. Wie zei er ook al weer  dat het rijden op de autoweg eentonig was? Zo ongeveer bij het verlaten van de A12 ter hoogte van de “Planken Wambuis” begint het te regenen en dat is voor Cor het signaal om bij de eerstvolgende carpoolplaats te stoppen opdat enkelen van ons de meegebrachte regenkleding kunnen aantrekken. Ik zelf waag het er op mijn leer niet te beschermen, mede ingegeven doordat mijn regenoverall nogal glad is en dus geen prettige “zit” oplevert. Tot mijn  geluk houdt het daarna snel op met regenen, al realiseer ik mij later dat het op sommige plaatsen die dag flink heeft gespookt. De rit gaat verder en ongeveer ter hoogte van Wageningen zo’n beetje langs de Rijndijk tot we bij Wijk bij Duurstede een restaurantje voor de koffie opzoeken. Op het terras en in de warme zon, wachtend op de koffie met appelgebak beginnen enkelen van ons zich wat van hun te warme kleding te ontdoen. Zo mooi was het weer inmiddels geworden.

Na de koffie is de Rijn Lek geworden maar eerst moeten we bij Houten het Amsterdam-Rijn kanaal oversteken en volgen we verderop de dijk langs die Lek.

Bij het meest westelijke punt van onze route ligt het plaatsje Ouderkerk en vanaf daar volgen we de Hollandsche IJssel. Nog even langs de buitenwijken van Gouda om vervolgens bij de Reeuwijkse Plassen  de lunch te gaan genieten.

Na de middagpauze stappen we weer op onze stalen rossen voor de 2^e helft van de route, maar als Cor en Elly vertrekken blijk ik hun enige volger te zijn zodat er al gauw weer gestopt wordt en zelfs weer teruggereden. Op het rustpunt blijkt onze nieuwe mederijder, Rudie Homan, zijn motor niet meer van de startblokkering af te kunnen krijgen. De afstandsbediening die daarvoor zou moeten zorgen weigert dienst en na enig zoekwerk blijkt een lege batterij de oorzaak. Maar ja zo’n speciaal batterijtje is op zondag niet gemakkelijk te krijgen.  De motor laten staan en bij één van ons achterop verder te rijden is voor Rudie geen optie en hij besluit naar huis te bellen en z’n vriendin te vragen om met de reserve-unit te komen.

Wij besluiten zonder hem verder te rijden en hij belooft Harry te informeren zodra hij zelfstandig weer thuis is gekomen, hetgeen ongeveer een uur na onze thuiskomst het geval was.

De verdere route van Cor voert ons opnieuw richting Hollandsche IJssel en ter hoogte van Montfoort gaan we de A12 over langs Harmelen. Langs de Vecht wemelt het van de fraaie herenhuizen en kasteeltjes, dan in Breukelen even naar de andere oever van de Vecht om dan langs de Loosdrechtse Plassen en door de bossen richting Lage Vuursche en Baarn te gaan. Dan is het eindelijk tijd voor een ijsje en omdat het intussen toch al na vijven is geworden stelt Cor voor om het resterende stuk wat sneller af te leggen dan oorspronkelijk gepland en dat dan via de autoweg te doen. Wij laten ons daarvoor gemakkelijk omkopen met een door Cor aangeboden ijsje. Op dat laatste deel nog weer even geoefend met het groepsgewijs invoegen en inhalen op de autoweg. Bij de afrit Posterenk nemen we afscheid van elkaar, gaan de Kortings richting Wilp, de Pasman-en-vrouw naar Twello, Cor en Elly weer terug en Harry, Tonny en ik vervolgen de A1 tot afslag Schalkhaar.

Cor en Elly, bedankt voor de fraaie rit en en-passant nog even de autoweg instructie.

Jaap van den Berge

Naar boven