Zoeken

Menu

Onze adverteerders

Motortocht met Halit

Zondagochtend, 7.45 uur, de wekker gaat. Het is zo ver mijn eerste toertocht van het jaar met de IJselrijders staat voor de deur.

Natuurlijk zijn er al een aantal tochten geweest maar die heb ik overgeslagen. Het was te koud, te vroeg, ik moest iets anders doen of ik had gewoon geen zin. Maar vandaag staat de toertocht van Halit op het programma.

Halit had me al het een en ander verteld over de voorbereidingen die hij had gedaan. Zo had hij de tocht uitgezet met de routeplanner, vervolgens met de motor gereden, weer aanpassingen gemaakt en vervolgens met auto en tocht nogmaals gereden. Deze keer met zijn vrouw Zenna. Ja 280km kleine weggetjes rijden met de auto is ook geen lolletje.  Ik heb mij nooit gerealiseerd dat het organiseren, plannen en uitzetten van een toerrit zoveel werk is. Petje af Halit, maar ook voor alle andere toerleiders “petje of helm af”. Respect voor zoveel voorbereiding.

Zondag 1 mei is een prachtige dag, de zon schijnt, de lucht is blauw en het is niet te warm.  Het is een prima dag om motor te rijden.

Vandaag gaat mijn vriendin Nuran ook mee, ze heeft er nog meer zin in dan ik. Hoewel ze niet meer dan 1000 km achterop heeft gezeten is ze een prima passagier. Gaat lekker mee in de bochten, anticipeert en geniet van de snelheid en de souplesse van de motor. Ze heeft alleen een hekel aan mijn rugsteun. Die ik fantastisch vind. Ik heb geen niergordel meer nodig. Ik vrees dat bij onze volgende tocht de rugsteun eraf is. Snik snik.

Als we om half negen naar Deventer vertrekken merk ik al snel dat er een flinke wind staat die mij op sommige stukken dwingt ietsje schuin te rijden. Geen probleem de motor knalt door de wind heen en stuurt super. We rijden via Heino, Raalte en Wesep(e?) naar Deventer. Ik vind dit een heerlijke weg, lekker inhalen maar wel op de snelheid blijven letten want voor ik het weet rijd ik snelheden die me mijn rijbewijs kunnen kosten als ik niet oplet. Onze “vrienden” van de radarsnelheidscontrole werken helaas ook op zondag en ik zie ze gereld in de buurt van Raalte. Rond kwart over negen zitten we bij Halit aan de koffie, lekker!

Om 10 over 10 zijn we bij het verzamelpunt, als eerste. Ik ben benieuwd hoeveel motoren vandaag meegaan en of een in 1 groep gaan rijden. Uiteindelijk zijn er 16 motoren en 19 deelnemers en om 10.30 uur rijden we weg.

Zoals gewoonlijk heb ik geen idee waar we precies zijn geweest. Ik let er niet op. Ik ben druk met andere dingen. Normaal met de auto kan ik een plek waar ik geweest ben makkelijk terug vinden maar tijdens een motortoer-tocht is dat anders.

Ten eerste heeft Halit een tempo wat mij erg bevalt maar het betekent wel dat ik flink moet doorrijden. Ik verlies tijd in de bochten. Halit gooit zichzelf de bocht in (Nuran was zwaar onder de indruk, nadat ze bij hem achterop had gezeten) en dat kan ik hem niet nadoen. Ik ben niet zo sterk in bochten en een bijrijder maakt het niet makkelijker. Ik kan nog wel het een en ander leren aan bochten techniek. Mijn gebrek aan bochten techniek maakt dat ik minder oplet waar we zijn. Ten tweede rijden we op allerlei kleine wegen en we blijven afslaan. Ik ken de regio niet en eigenlijk kan het me ook niet schelen. Ik zou echter weleens willen rijden met een Garmin zodat ik ook hoor/zie waar we heen gaan. Ik kan nu op geen enkele wijze anticiperen, ik rijd als een kind achter de bestuursvertegenwoordiger aan.

Dit jaar heb ik voorafgaande aan de toertocht nog maar 400 km gereden naar mijn werk in Emmeloord, kleine 50 km ritjes. Tijdens de toertocht had ik dan ook regelmatig kramp in mijn handen en benen (ik had ook al spierpijn van een eerdere activiteit), een kwestie van te weinig rijden merkte iemand, volkomen terecht, fijntjes op.

Ik heb genoten van de route van Halit. Kilometers “smalle weggetjes” zonder tegenliggers, fietsers, drempels, rotondes etc. Mooie landschappen, fazanten, prachtige huizen. Geweldig. Ik vraag me trouwens af of de Duitsers iedere zondag met een bolderkar met muziek en bier er op uit gaan. Tijdens deze unieke Duitse activiteit, misschien gold dat alleen afgelopen zondag, ging “niemand”  aan de kant  en dat  heeft me erg verbaasd. Fietsers die 3-4 breed blijven rijden, wandelaars die geen duimbreed wijken en mensen die gezellig op de straat blijven zitten bier drinken en me aankijken met een blik van, hoepel op ik zit hier. Enfin iedereen zo zijn eigen (gevaarlijke) gewoontes!

De toerrit was voor mij goed van lengte, korter was jammer geweest en langer hoefde ook niet.

Na de toer zouden we eten bij Halit en Zenna. Helaas was mijn maag/darmkanaal dusdanig van slag dat ik geen hap door mijn keel kon krijgen  maar wel de wc nodig had. Is er nog iemand anders die ook met mag/darmklachten de toer heeft afgesloten? Heb ik iets verkeerd gehad tijdens de stops?

Thuis gekomen in Zwolle, na ruim 340 km was ik helemaal klaar. Mijn schouders deden zeer, mijn benen voelden alsof ze ieder moment in de kramp konden schieten.

Ik heb een heerlijke dag gehad, tof gereden en erg genoten. Bedankt!

Deelnemers waren: Halit Aydin, Aart Lindner en Nuran Tug, Johan Gras, Jaap van den Berge, Ronald van der Klooster, René Joldersma, Erwin Zinnemers, Francis  en José Maatman, Henk Pasman, Berna Pasman, Jan Amelink, Pieter Jan Fledderus, Harry Koolhof en Tonny Koolhof,  Fred Beemsterboer, Jan Korting, Jos Korting

 Aart Lindner

 Ps: Is er ook een automatische knipperautomaat voor een BMW te koop? Ik vergeet nog steeds regelmatig mijn richting terug te zetten, zodat de rijders achter mij...........

Naar boven