Zoeken

Menu

Onze adverteerders

Halit had aangegeven een mooie route te hebben gezien, waarin vele bochten waren opgenomen en die was samengesteld door de ANWB en voor mij een verademing om nu eens niet weer naar het oosten, Achterhoek en Twente te gaan, wat overigens ook erg mooi is. Hij heeft uiteraard de nodige aanpassingen moeten doorvoeren. Deze route was dus nu gepland op de 9e oktober. Helaas moest Elly, zekerheidshalve, nog even afstand nemen, i.v.m. haar beenwond, maar zorgde er wel voor dat manlief op tijd naar Deventer kon vertrekken voor de deelname aan deze tour.

Bij de Lindeboom aangekomen  waren al meerdere leden aanwezig, echter op een door mij gelanceerde groet”,  “Goedemorgen allemaal”, werd niet gereageerd, echter volkomen logisch, want een ieder was in de ban van de aanschaf van een nieuwe R 1200RS van Henk Pasman. Deze bleek een demo te zijn, maar, na diverse kleurschakeringen op de computer te hebben gevolgd en het verloop van deze rit te hebben afgewacht, bleek aan het einde van de rit toch de beslissing (en naar verwachting) te zijn genomen. Dus een nieuwe clubaanwinst met wederom een BMW, maar dan een R 1200 RS, in de kleuren wit en een sportief rood frame. Henk (en Berna) veel plezier ermee.

Even na de klok van tien, Berna had een wat aangepaste versie, vertrokken we met 9 motoren (10 personen) in de richting van de Wilhelminabrug, t.w.: Halit Aydin, Gert Vierhouten, Jan Amelink, Harry en Tonny Koolhof, Arthur Holthuis, Ronald van der Klooster, Henk en Berna Pasman en ondergetekende Cor Dalhuisen.

Via de IJsselbrug draaiden we de Wilpsedijk op. In tegenstelling tot de positie die ik  normaal met Elly prefereer in de groep, had ik mij nu een plaats achter de toerleider toebedeeld, i.v.m. een ingelaste koffiestop op zo’n 65 km, hetgeen niet in de route was opgenomen en wat toch een prettige bijkomstigheid zou zijn om de benen even te strekken en gelet op de buitentemperatuur, even een plasje te plegen.  Een prachtige brede dijk en een zicht tot nagenoeg de horizon en dat op een relatief vroege zondagmorgen nodigde toch wel enigszins uit tot een wat hogere, dan de toegestane maximum snelheid van 80 km/u . Obstakel vormde echter een automobilist/recreant die slechts 55 km/u op de teller produceerde  en dus schreeuwde om ingehaald te worden, hetgeen Halit dus ook logischerwijs deed en voelde mij niet te beroerd om met hem mee te gaan. Degenen die regelmatig aan ons clubgebeuren deelnemen, weten normaliter, dat aan het einde van zo’n kleine uitspatting het normale tempo zal worden hervat. Zoals ook nu.

Echter na het verlaten van de bebouwde kom Wilp, kwam Henk naar voren om ons te attenderen op het feit dat Gert Vierhouten de terugreis had aanvaard. Dat laatste hebben wij, in de voorste regionen niet meebeleefd, maar naderhand werd ons zulks duidelijk gemaakt. Hij zou het gehad hebben over een racepartij, wel 90 i.p.v. 60.  Hierop werd besloten toch de rit voort te zetten en mogelijk Gert hierover nader te horen en de divers zienswijzen samen te bezien en als zodanig de scherpe kantjes er wat af te halen. Na dit incident hebben wij onze tocht voortgezet en dit, zoals bij de IJselrijders te doen gebruikelijk, uiterst gedisciplineerd, hetgeen vele spontane en positieve reacties opleverde van onderweg zijnde paardrijders, fietsers en voetgangers. Dus Gert, wanhoop niet.

De rit liep vervolgens over Klarenbeek, Hoenderloo, Lunteren en daarna naar Renswoude. Zoals gezegd, speelde de buitentemperatuur, maar ook niet te verwaarlozen gesteldheid van o.m. onze fotografe, Tonny,   wat parten en was bijna iedereen content met een ingelaste koffiestop bij Restaurant “de Hof “In Renswoude. Zoals ook mijn ervaring ruim 40 jaar daarvoor , waren wij ook nu weer welkom en konden we in alle rust genieten van een kop koffie, al dan niet vergezeld van een heerlijke appeltaart. Dat laatste ontdekte ik bij terugkomst van het toilet, hetgeen bij Harry de kreet ontlokte “moet jij geen bal gehak”. Dat deed mij toch overhalen tot het alsnog aanschaffen. Perfecte bal overigens.

Na delen Utrechtseheuvelrug, Amersfoort, Soest, Baarn en via de vernieuwde dijk van Eemdijk kwamen we bij het welbekende restaurant  Salentein in Nijkerk. Weliswaar een min of meer boven budgettair restaurant voor de gemiddelde motorrijder, maar toch interessant om te ervaren. Goede entourage, leuke bediening en geen, zoals Harry het verwoordde, fabriekseten. Echter de prijs was dan ook navenant.  Elly had bij het vernemen van deze ervaring spijt dit niet meegemaakt kunnen hebben, maar zij krijgt een herkansing.

Na Nijkerk werd de route voortgezet zo globaal langs de randmeren. Een schitterende omgeving en bij velen relatief onbekend. Na wat omzwervingen via Harderwijk, Hierden, Nunspeet en Elburg, kwamen we ter hoogte van Noordeinde het eerste natte weggedeelte tegen van de regen die ons beloofd was door de buienradar, maar waarvan we toen nog geen weet hadden. Voor het laatste traject werd  toch nog gekozen voor een korte tussenstop, weliswaar niet in eerste instantie voor een ijsje, alhoewel hiervan toch wel gebruik van werd gemaakt, bij Station 134 in Wezep. Goed vertoeven. Na Wezep via de Zuidweg naar Heerde, Oene, Vaassen , bijna thuis, maar toch met de club mee naar de Lindeboom om nog even na te praten en Halit te bedanken voor zijn positieve voorbereiding en inzet!

Halit , dit n.a.v. een kreet bij  een voorgaand episteltje, ook jij mag blijven.

Met hartelijke motorgroeten,

 Cor Dalhuisen

Naar boven