Zoeken

Menu

Onze adverteerders

De Dinkellandroute had Jaap van den Berge ruimschoots van tevoren aangekondigd op de site. Veertien dagen van tevoren  had Henk Pasman aangegeven de Herfsttoertocht te willen voorrijden, die was georganiseerd  door M.C. Salland. Het bleek dat ook deze route was gesitueerd in de omgeving waar ook Jaap z’n route zou plaatsvinden.

Jaap, hiermee geconfronteerd, was echter volhardend en zei dan ook dat hij zijn route niet zou wijzigen. Achteraf bleek dit ook totaal niet nodig. De beide routes hadden uiteraard wat raakvlakken, maar werd niet als storend ervaren.
Op deze schone zondagochtend met stralende weersvooruitzichten, verzamelden zich maar liefst 17 deelnemers bij het startpunt van de Lindeboom, hetgeen we lang niet altijd meemaken.


Het waren  respectievelijk:
Harry en Tonny Koolhof, Arthur Holthuis, Dirk Welgraven, Cor Dalhuisen, Jos Korting, Richard Bolder, Ronald v d Klooster, Henk Put, Henk en Berna Pasman, Jan Korting, Jan Amelink, Halit Aydin, Peter v d Noort, Jaap v d Berge. Mau Pi Ferrari.


Klokslag 10.00 uur kondigde Jaap het vertrek aan. In tegenstelling tot hetgeen we  meestal  gewend zijn, om meteen kleine wegen te pakken, koos Jaap voor een wat langere rechte lijn in de richting van Holten-Laren, om van daaruit het fraaiere gebied in te gaan. Prachtige omgeving en mooi gekozen wegen. Ook ontbraken de nodige idyllische plekjes niet. De koffiepauze was aangekondigd bij Eastern Plaza, echter was deze tent gesloten. Een goed alternatief werd gevonden bij Café Restaurant de Hagmölle/Spoolder in Bentelo (Hof van Twente). We werden daar verwelkomd door twee frisse jonge meiden die ons bedienden. Er was op appelgebak gerekend en ik kon mij zelfs tegoed doen aan een “balletje mayo”.


Het vervolg van de route was wederom genieten, echter was het oppassen geblazen met de nodige fietsers op het traject. Mede hierdoor was het lang niet altijd mogelijk om de maximum toelaatbare snelheid te halen, maar ja, dat kun je verwachten met deze ideale weersomstandigheden. De lunch zouden we gebruiken bij “Tante Sien” in Vasse. Een gelegenheid die zich goed leent voor een gezelschap als het onze.

Echter was vrijwel het gehele terras bezet, zodat het redelijkerwijs  te verwachten was dat e.e.a. wel wat langer zou duren. Dit bleek juist. Er was eigenlijk maar één professionele bediende voor het hele terras en de rest was vermoedelijk invalhulp. Gedurende de wat langere wachttijd hebben we ons best vermaakt. De reis werd, nadat Mau Pi het hele terras had getrakteerd op een enorme rookpluim van zijn LT, hetgeen hem zichtbaar niet in dank werd afgenomen, 

hierna voortgezet in de omgeving van Ommen en hebben nog even een ijs stop gemaakt op de Lemelerberg.
Keurig tegen vijven waren we met z’n allen weer terug op onze startlocatie, waar nog even teruggeblikt kon worden. Dit laatstgenoemde in positieve zin.

Jaap, bedankt, “je mag blijven”.

Met vriendelijke motorgroeten,
Cor Dalhuisen

Naar boven